Vroeg op pad gaan lukte niet, omdat we moesten wachten tot de receptie open zou gaan. Ik was namelijk iets belangrijks vergeten uit te printen. Maar gelukkig had ik, op advies van andere, meer ervaren reizigers, alle documenten op een stick gezet en meegenomen. Dus, de benodigde papieren uitgeprint bij de receptie en ondertussen meteen de aardige dame wat uitgelegd over haar computer. Haha…, in het land der blinden….
De eerste lange rit. Onderweg maakten we een paar stops, onder andere voor boodschapjes en benzine (okay, okay, ook voor de nodige nicotine). Maar de reistijd viel behoorlijk tegen. Pas om 14uur waren we bij de ingang van Yosemite. We hebben grote bewondering voor de mensen die dit stuk meteen op dag 1 al afleggen. Zeker als je bedenkt dat een stuk voor Yosemite op de 120 de eerste echte berg al beklommen moet worden en dat is voor degene die het dichtst bij de afgrond zit (ik dus) echt billenknijpen geblazen. Halverwege stonden een paar motorrijders naar beneden te kijken en niet lang daarna reden ambulance en politie met alarmlichten naar die plek… de billen werden daarna zonodig nog wat fijner samengeknepen…
Tunnel View
Bij het eerste visitorcenter zijn we gestopt om nog wat extra informatie te verzamelen. Het bleek al snel dat we of de wandeling naar Inspiration Point konden maken, of de wandeling bij de Mariposa Grove. Voor beide was gewoon geen tijd meer. Het zou ook al vroeg (tegen 19) donker worden. Eerst maar naar Tunnel View en daar verder zien. Letterlijk VERder zien! Wat een prachtig uitzicht hadden we daar. Enkel en alleen deze view maakte de enge rit al goed. Tijdens alle voorbereidingen heeft deze plaat als bureaubladachtergrond geprijkt en nu hebben we gewoon zelf de foto kunnen trekken. Waanzinnig. Inspiratie genoeg, dus die wandeling hebben we laten lopen.
Overnachting bij Wawona Campground in Yosemite
Terug bij de camper bleek dat we deze geparkeerd hadden bij een bushalte… oeps! Er kwam net een Yosemite-rondleidings-treintje aan rijden, dus we zijn eerst heel schijnheilig aan de kant blijven staan en pas toen het treintje weg was, durfden we naar de RV te lopen. Snel ingestapt en wegwezen maar. Halverwege Wawona road kwamen we tot stilstand… file!!! Verschillende mensen stapten uit hun auto en liepen een stuk naar voren om te zien wat er aan de hand was. Via die tamtam ontdekten we dat er een ongeluk gebeurd was en dat het dus wel even kon gaan duren. Op zo’n moment ben je heel gelukkig dat je met je eigen koelkast en wc rondrijdt! Uiteindelijk kwamen we rond half zes bij de camping aan, dus ook de Mariposa Grove kon worden geschrapt. Toen we bij onze picknicktafel zaten te borrelen, kwam onze Amerikaanse buurman een babbeltje maken en hij nodigde ons meteen maar even uit bij hem te komen logeren in Colorado (beetje uit de richting…). Over de vriendelijkheid van de Amerikanen niets te klagen dus.
