Met één van de eerste shuttlebusjes zijn we de Scenic Drive eerst helemaal afgereden om op deze vroege morgen al tot de ontdekking te komen dat dit werkelijk één van de mooiste plekken is die we ooit gezien hebben. De chauffeur vertelt van alles onderweg, geen standaard vertelling, maar ook persoonlijke anekdotes over het park.
Riverside Walk
Bij de halte ‘Temple of Sinawava’ stappen we uit, want we willen beginnen met de Riverside Walk. Dat blijkt een goede keus. We weten af en toe niet waar we kijken moeten, omhoog, omlaag, vooruit, achteruit, opzij, overal is het prachtig! We komen heel veel eekhoorntjes tegen die op hun gemak gaan zitten poseren voor de foto. Op diverse plekken in het park staan grote waarschuwingsborden dat je de beestjes niet mag voeren, op straffe van een flinke boete, dus dat doen we ook maar niet. In de rivierbedding is goed te zien dat we aan het eind van de zomer zitten. In de lente staat het water veel hoger en is de rivier op sommige plekken meters breder. Aan het eind van de wandeling, moet je omkeren en teruglopen, tenzij je ‘The Narrows’ in wil. Dan moet je door het water wandelen om nog dieper de canyon in te gaan. Helaas is ons verblijf hiervoor te kort, je moet er echt een dag voor uittrekken heb ik gelezen. San gaat wel een stukje door het water om het gevoel te krijgen,en komt met lood (en water) in zijn schoenen terug. Alleen hiervoor staat Zion dus nu al op het verlanglijstje voor een volgende reis.
Viewpoint
Heel stom, maar we weten niet meer hoe het volgende viewpoint heette. We zijn in elk geval de bus ingestapt en bij de volgende halte weer uitgestapt. Er was daar niet veel te doen, maar wel te zien! Je kon je hoofd in je nek leggen en een rondje draaien en prachtige hoge bergen zien. Dat hebben we dan ook een paar keer gedaan! Bovenop Angel’s Landing zagen we mensen lopen. Alweer iets voor op het verlanglijstje…
Weeping Rock
Volgende halte: Weeping Rock. Een flinke klim, maar voor je het weet ben je er al. Onder de huilende rots kun je staan en dan is het net alsof je ‘schuilt’ voor de regen. We kunnen ons voorstellen dat dit heel kalmerend kan werken, maar op het moment dat wij er staan, is er ook een grote groep Fransen die luidkeels aan het ouwehoeren is. Grappig is dat, wij worden juist altijd een beetje stil als we de natuur aanschouwen…
De klim naar beneden is natuurlijk een stuk makkelijker , maar we voelen onze knieën al wel.
Zion Lodge
Bij ‘The Grotto’ zijn we weer uit de shuttlebus gestapt voor een plaspauze en vanaf daar zijn we naar Zion Lodge gaan wandelen. Niet de meest avontuurlijke wandeling, je loopt praktisch parallel aan de weg. Geen aanrader dus. We hadden onze krachten beter kunnen sparen voor de volgende etappe. In de tussentijd hadden we best trek gekregen en toen we zagen dat de Red Rock Grill voor ons wel een hamburger in de aanbieding had, zijn we daar snel neergestreken op het terras.
Emerald Pool
Met de magen gevuld konden we op pad voor de volgende uitdaging. Een wandeling naar de Emerald Pools. De wandeling voerde ons bergop over een redelijk smal paadje met aan een kant een flinke afgrond. Ik zocht natuurlijk steeds de bergkant weer op, waardoor ik bij iedere tegenligger aan de kant moest. Het leek wel of ik bezopen was, zoals ik heen en weer zwalkte. Maar goed, uiteindelijk zijn we bij een ‘pool’ aangekomen, vermoedelijk de Lower. Wij vonden het niet dusdanig indrukwekkend om verder te gaan naar de volgende etage. Dus rechtsomkeert gemaakt en terug naar de Lodge. Voor de Lodge is een enorm grasveld, waarop we languit zijn gaan liggen uitpuffen. Eigenlijk vonden we het wel weer mooi geweest voor vandaag. Dus toen we weer een beetje op adem waren, hebben we ons richting de shuttlebus gehesen en hebben we ons terug naar het Visitor Center laten brengen. Daar moesten uiteraard nog de nodige kaarten en souvenirs worden aangeschaft. Maar, wat ons blijft verbazen… postzegels hadden ze natuurlijk niet. Op advies van de verkoopster zijn we naar de haltes voor de Springdale-shuttles gelopen en bij de supermarkt daar verkochten ze gelukkig wel postzegels. We hebben meteen maar een lading ingeslagen, een gewaarschuwd mens telt voor twee! Met een lekker ijsje zijn we het parkgedeelte weer ingegaan en meteen over de brug rechtsaf geslagen, zodat we weer langs de rivier naar de RV konden wandelen. Daar aangekomen zijn de voeten verwend met een heerlijke emmer koud water en hebben we nog even heerlijk buiten gezeten.
