Voordat we de campground verlieten, hebben we bij het dumpstation het dumpritueel uitgebreid op film vastgelegd. Altijd leuk voor later, ahum! Om het snelst bij Bryce uit te komen, moesten we door de Zion-MntCarmel tunnel. Het was nog maar de vraag of deze open zou zijn, aangezien er onderhoud aan gepleegd werd. Maar we hadden geluk, niet alleen was de weg begaanbaar, we hoefden ook nog eens niet te betalen, juist weer door diezelfde werkzaamheden. Al vrij snel reden we de UT12 op, naar het schijnt één van de mooiste wegen van Amerika. We reden eerst langs Red Canyon en zijn wel even gestopt voor een korte pauze, maar aangezien we deze dag echt uitgebreid in Bryce wilden doorbrengen, zijn we snel weer op pad gegaan.
Overnachting bij North Campground in Bryce Canyon
Voordat we aan deze reis begonnen, hebben we natuurlijk veel foto’s van de te bezoeken plaatsen bekeken. Zo ook van Bryce. We hadden gezien dat daar allemaal rode, pilaarvormige rotsen zouden zijn. Je kunt je dus wel voorstellen hoe verbaasd we waren toen we Bryce inreden. Dit leek de veluwe wel! Heel verwarrend. De verwarring werd niets minder toen we bij de camping kwamen. Ook hier alleen maar naaldbomen. Over de plekken waren we niet zo tevreden, bijna allemaal scheef. Heel eerlijk gezegd waren we best een beetje teleurgesteld. En natuurlijk ook moe van de dag ervoor en toe aan een uitgebreide douche. Besloten werd om de shuttlebus te nemen naar de viewpoints om toch die beroemde hoodoos te zoeken en dan daarna eventueel toch naar een andere, meer comfortabele, campground te vertrekken.
Bryce Amphitheater Region
Bij de campground was een shuttlestop, dus de eerste de beste bus die daar aankwam, zijn we ingestapt. Om er vervolgens een halte verder weer uit te kunnen. Wat bleek? We moesten overstappen op een andere bus, zodat we sneller bij de viewpoints zouden zijn. Wel lief van de chauffeur dat hij ons hierop wees. We dachten dat het wel slim was om eerst de hele weg met de bus af te leggen en dan bij het laatste punt uit te stappen. Dan konden we onderweg mooi alvast een deel zien. Niet dus! Wederom alleen maar naaldbomen, waar waren nou toch die verrekte hoodoos?
Bij Bryce Point zijn we uitgestapt en op aanwijzingen van de chauffeur een eindje richting viewpoint gelopen en wat we daar zagen is niet uit te leggen. Zo waanzinnig indrukwekkend is het om neer te kijken op dit landschap. Niets deed meer denken aan al die naaldbomen die achter ons stonden. Want voor ons stond de wereld aan hoodoos! Nadat we daar een eeuwigheid hebben staan te gapen, zijn we terug naar de bus gerend om snel naar het volgende viewpoint met de veelbelovende naam Inspiration Point te gaan.
Vanaf hier hebben we een stuk van de Rim Trail gelopen, naar Sunset Point en daar zijn we begonnen aan de mooiste wandeltocht van de reis. Eerst een deel van de Navajo Loop, waarbij we steeds verder afdaalden de canyon in. Als je vanaf de viewpoints staat te kijken, kan je je niet voorstellen dat er nog iets tussen die hoodoos bestaat, maar dan opeens loop je er zelf tussen en kijk je omhoog langs zo’n kolos. Bizar gewoon! Halverwege de Navajo Loop hebben we ons bij de Queens Garden Trail gevoegd en aan het eind daarvan klommen we bij Sunrise Point weer omhoog. De Queen zijn we niet tegengekomen, maar we vonden het al heel wat dat we in haar tuin mochten rondwandelen.
Vanaf Sunrise Point ging er gelukkig weer een shuttle die ons en onze pijnlijke kuiten terug naar de camper bracht. De rare scheve site en de rondvliegende dennenappels konden ons niet meer deren en we hebben uiteindelijk een goede nachtrust gehad. Wel in gescheiden bedden, anders rolden we door het niveauverschil steeds tegen elkaar aan. Maar ach, afstand doet verlangen toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten