En nu...

Tja, en dan ben je weer thuis. Inmiddels zijn we een paar maanden verder en is de jetlag wel voorbij ;)

Het verslag is achteraf geschreven, vermoedelijk zullen de tegenwoordige en de verleden tijd zich daardoor een beetje hebben vermengd.

Voor wie geen zin heeft alle berichten te lezen is hier de verkorte versie op beeld:

Onze 'conclusies':

* Het rijden was een attractie op zich. We hebben zulke mooie uitzichten gezien. Gewoon vanachter de autoruit. Op sommige ritten zelfs om de zoveel tijd een volledig andere omgeving.

* Per overnachtingsplaats minimaal twee volle dagen plannen. Eén om te kunnen doen wat je van te voren bedenkt en één om ter plekke in de foldertjes te snuffelen en iets leuks uit te zoeken. Dat hebben wij echt gemist. Vooral omdat we bij aankomst wel eigenwijs al die foldertjes mee namen om vervolgens te balen dat we nergens tijd voor hadden.

* Nationale Parken als Zion, Yosemite en Arches verdienen een weekverblijf. Wat je bij zo’n flitsbezoek als dat van ons meekrijgt, is nog geen 5 procent van het park. Voor een globale indruk is het leuk, maar voor ons voelt het als niet ‘af’.

* Doordat we hadden afgesproken niet in het donker te rijden en doordat we geen zin hadden steeds alles weer op te moeten bergen, voelden we ons, als we eenmaal op de overnachtingsplek waren, juist door de camper niet vrij om te gaan en staan waar we wilden. Bijvoorbeeld rond etenstijd, dan liep de camping leeg doordat iedereen met zijn auto uit eten ging en wij dus niet. We bestoken dus nu al Tioga met mailtjes dat ze toch echt zo’n loskoppelbare caravan/trailer, hoe je zo’n geval ook wil noemen, in het aanbod moeten opnemen.

* Las Vegas en Zion zijn nog niet van ons af, we zijn niet klaar voor we daar nog eens geweest zijn.

De kosten? Veul, heul veul! Daar maken we geen geheim van. Maar voor ons is het iedere dollar waard geweest.

Onze volgende reis? Hopelijk kunnen we in de toekomst nog eens naar Amerika, maar voor nu verheugen we ons ontzettend op een weekje Normandië in juni.